Op 8 mei 2014 overleed onze dierbare vriendin en collega van Stichting Zohra Noach Foundation, Anna Hofkamp. Anna Hofkamp was jarenlang verantwoordelijk voor Uitgeverij 'Het gevleugelde woord' en was bestuurslid van Stichting Zohra Noach Foundation. Zij heeft zich altijd ten volle ingezet voor stroming Psychosofia. Joyce Bos deelt onder graag haar ervaringen tijdens het ziektebed van Anna en haar afscheidswoord voor Anna tijdens de herdenkingsviering op 25 mei 2014.
30 april 2014
In de periode dat Anna in het ziekenhuis verbleef, deden we met een kleine groep een meditatie om op haar af te stemmen. Hieronder volgt mijn persoonlijke beleving.
Ik was naar de IJssel gereden. Daar ging ik met de pont de rivier over. In gedachten zei ik tegen Anna: jij gaat binnenkort ook de oversteek maken.
Het weer was prachtig. De zon scheen, het was warm. Er voeren boten over de rivier. Op het gerammel van de pont na, was het heel stil.Ik liep tussen de weilanden en dacht bij mezelf: wat wil ik tegen Anna zeggen?
En ik zei: lieve Anna, kijk in de spiegel. Hou van wat je ziet in de spiegel. Projecteer al je liefde op wat je ziet in de spiegel. Zie wat er is aan angst. Zie wat er is aan hoop. Kijk daarnaar. Loop er niet voor weg. Kijk.
En, besef dan: heel subtiel, voel, dat wat kijkt, dat ben jij. Van daaruit, voel hoe je met liefde naar jezelf kijkt. Dat is de betekenis van 'Ik ken u bij uw naam'.
Ik liep naar een bankje en ging daar zitten. Mijn linkerhart op mijn hart, mijn rechterhand op mijn emotiecentrum. En mijn hart begon te groeien en te gloeien en alles wat er was, werd in dat gloeien opgenomen.
Er vloog een reiger over en ik dacht aan het liedje: 'Heron, fly me home'. Je mag naar huis.
In gedachten zag ik de kring om je heen staan, ons kleine groepje. En daaromheen waren de vleugels van bescherming.
Ik keek omhoog naar de regenwolk die nu boven de rivier gekomen was. Ik dacht: de bevrijdende tranen mogen komen.
Ik ging toch maar snel naar het pontje om weer naar de overkant te gaan, want ik wilde niet doorweekt raken.
Net op tijd zat ik in de auto. Toen barstte de bui los. Het was toen 15:00 uur. Ik heb daar nog een hele tijd gezeten in de auto. Mijn hart gloeide en gloeide en er was werkelijk niets om bang voor te zijn. Alleen maar die helende kracht van de liefde in het hart.
Lieve Anna, goede reis.
© Joyce Bos
25 mei 2014 – Herdenkingsdienst Anna Hofkamp, Bilthoven
Ik ben zo dankbaar dat ik Anna gekend heb. Ik ben dankbaar dat ik een cursus samen met haar gegeven heb. Het was een genot om met haar samen te werken. Ze was zo intelligent, ze was snel van begrip, ze reageerde altijd steunend. Door haar kwam ik op nieuwe ideeën, gedachten, voorstellen om de cursus in te vullen. Er was een speciale chemie tussen ons die op mij zeer bevruchtend werkte. De periode van haar ziek zijn heb ik zeer intens meegemaakt. De laatste keer dat ik bij haar was voor ze naar het hospice ging, moesten we van de ene kant van het ziekenhuis naar de andere, alles duurde lang en we moesten veel wachten. En hoewel ze heel ziek was, zag ze er jong en vooral meisjesachtig uit. Op een gegeven moment tijdens het wachten, zei ik tegen haar: 'eigenlijk zijn wij bevoorrechte mensen'. Ze begreep onmiddellijk wat ik bedoelde. Ze begon te stralen en het was bijna alsof ze rechtop wilde gaan zitten. Ze zei: 'ja, inderdaad, dat wij dit hebben mogen meemaken'. En ze doelde op Psychosofia. Het was haar leven. En hoewel zij een grote weerstand had tegen haar ziek zijn, hoewel zij een groot verlangen en een hang naar het leven had, is zij toch in staat geweest om in overgave en sereniteit langzaam dit leven te verlaten. Anna, dank je, dat ik dit mee mocht beleven. Uit het diepst van mijn hart, dank je.
© Joyce Bos
Contact met Anna
Na het overlijden van Anna, vroeg ik me af: 'hoe zou dat zijn het contact met een overledene?' Merk je dat, omdat je het 'weet', omdat je het 'voelt', omdat je het 'ziet'?
Op een ochtend, niet lang na haar overlijden – ik lag nog in bed – had ik de ervaring waar ik benieuwd naar was.
Ik lag een beetje te soezen en ineens 'zag' ik een lichtende, stralende streep op het plafond. Die streep waaierde uit tot een soort bewegende vlek van licht en aan de randen was er goudgeel. Ik 'wist' meteen dit is Anna. Zij gaf mij een boodschap over een beslissing die ik een tijd geleden genomen had, die ik haar in vertrouwen had verteld en die alleen zij kende. Ze liet me weten dat het een goede beslissing was geweest. Ik 'voelde' mij ontroerd en vooral gekend tot in diepte. Dankbaarheid welde op in mijn hart en in mij kwam een groot vertrouwen en een 'weten' dat het goed was met haar.
© Joyce Bos
Lieve mensen,
Het is al weer een aantal maanden geleden dat ik bij de herdenkingsdienst van Anna Hof-kamp was. Ik bewaar hieraan een hele fijne herinnering. De sfeer was zo lichtend en liefde-vol dat dit nog lange tijd hierna voelbaar was. Ik ben jullie allen dankbaar voor hoe dit is gegaan.
Een teken van nieuw leven!
De dag voor de bijeenkomst zocht ik een bloem uit voor Anna. Een witte met talloze sprie-ten.Toen Mura en ik de volgende dag vertrokken vergaten we onze bloemen. Onderweg nieuwe gekocht. Toen ik thuiskwam zette ik de bloem op een vaas en legde de herdenkingskaart van Anna erbij.
Na een paar weken begon me op te vallen hoe fris en wit de bloem bleef. In middels was er in een zijtakje ook een mooie bloem aan het uitgroeien. Deze was uiteindelijk het sterkst. En ik zette dit zijtakje weer in het vaasje. Toen ik eind juli van vakantie terug kwam was de bloem nog steeds heel gaaf en fris. Ik was heel verrast. Het was inmiddels zo’n twee maanden geleden! Ik was er blij mee en het voelde als een knipoog en aanmoediging. Toen ik het water in het vaasje goed bekeek waren er zeer fijne worteltjes uit de stengel gegroeid! En weer was ik blij verbaasd. Het nieuwe schiet wortel kwam bij mij naar boven. Vandaag ga ik de bloem in wat aarde zetten. Hij begint nu te verkleuren na drie maanden!!!
© Trudy ter Braak
2 reacties op Denkend aan Anna